കവിതയുടെ ധർമ്മം............!

ഉള്ളിലുണ്ടോരോ മനുഷ്യനുമുള്ളിലും

കവിത തൻ തെളി നീരൊഴുക്ക്.......

അവഗണിക്കുന്നൂ മർത്ത്യൻ,

കുറ്റങ്ങൾ ചാർത്തുന്നുസമയത്തിൽ 

സമയമില്ലാ പോലും സമയമില്ലാ........!

സമയമതിക്രമിച്ചെന്നു ഞാനോർക്കുന്നു

ലോകത്തിൻ നേർക്കിങ്ങനെയോളിയിടാൻ,

ഉണരൂ നോക്കൂ നിങ്ങൾ, ഉണരൂ നോക്കൂ നിങ്ങൾ

നിങ്ങൾക്കുള്ളിലായോഴുകുമീ

കുളിരുന്ന തെളിനീരിൽ മുങ്ങിനീരൂ.........

അതിലേയാമോദം നിങ്ങൾക്കിപ്പോളറിവീല

അന്ധനു വർണ്ണങ്ങളെന്ന പോലെ........... 

കവികളാണെല്ലാരുമീ ഭൂവിലെന്നോർക്കുക

നാംതന്നെ കാവ്യ സമാഹാര ങ്ങളും

നാമെന്ന കവിതയേ സൃഷ്ടിച്ചയീശ്വരൻ 

തന്നെ മഹാകവി യെന്നോർപ്പു ഞാൻ.......... 

ശ്രമിച്ചാലാർക്കും പറ്റും കവിതയെഴുതുവാൻ

ഞാൻ തന്നെ നിങ്ങൾ ക്കുദാഹരണം...... 

നന്മയും ദുഃഖവും കരുണയും പ്രണയവും

കവിതയ്ക്ക് വളമെന്നതോർക്ക നിങ്ങൾ............

ഉള്ളിൽ നിറക്കുക പ്രണയത്തെ നന്മയെ

വിള  നൂറു കൊയ്യാമതിൽ  ശങ്കവേണ്ട..........

കവിത തൻ ശക്തിയെ എന്നേക്കാളറിയാം

നിങ്ങൾക്കെ ന്നെനിക്കറിയാമതിൽ ശങ്കയേതുമില്ല

എന്നാൽ ഞാൻ പറയട്ടേ........

 കവിതതൻ വരികൾ ക്കിടയിലായ്  പിടയുന്ന

മനസ്സിനെ നിങ്ങൾ കാണുന്നുവോ.........?

കണ്ടാൽ രക്ഷപ്പെട്ടു..... കണ്ടാൽ രക്ഷപ്പെട്ടു,  

നിങ്ങളും കവികളായ്,

കവിത തൻ ധർമ്മ മതോർക്ക നിങ്ങൾ..........!